Το "καλαθάκι" ας γίνει... καρότσι!

Μα πού πήγαν όλοι;

   Ημέρα γενικής απεργίας η χθεσινή κι έτσι βρήκα την ευκαιρία να προβώ σε ορισμένες εξωτερικές δουλειές... Σούπερ μάρκετ κλπ... Μπορεί να περνάς ωραία όταν κάνεις μία βόλτα μπροστά από μία ποικιλία προϊόντων, να γεμίζει το μάτι σου και να μπερδεύεται ο νους σου, ωστόσο η τσέπη δεν σου επιτρέπει να ψωνίζεις αλόγιστα. Κοιτάς προσεκτικά τα ταμπελάκια, να κάνεις συγκρίσεις ώστε να συνδιάσεις σωστά την ποιότητα, την ποσότητα και την τιμή και άντε να βάλεις στο καλάθι σου -παίρνει κανείς καρότσι; συμφέρει;- ένα αγαθό το οποίο θα σε ικανοποιήσει στιγμιαία και το οποίο δεν ξεπερνά τα 2 ευρώ. Κοιτάς δεξιά κι αριστερά ανθρώπους διάφορης ηλικίας -από τη δική μου (22) έως και την "τρίτη"- να κάνουν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις με εσένα, ενώ ελάχιστοι είναι εκείνοι που απλώνουν το χέρι και πετούν τα προϊόντα στο καρότσι (!), χωρίς τη μηδαμινή σημασία στην αξία τους.
    Τη δεδομένη χρονική στιγμή, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, αν και η αλήθεια είναι πως η ευχαρίστηση υπερισχύει της διστακτικότητας για το δίλλημα "να το πάρω, να μην το πάρω...", αφού για να ξεχαστείς -όσο είναι αυτό δυνατό- από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πλειοψηφία της χώρας και εσύ μαζί, αρκείσαι στην προσωρινή shopping ανακούφιση.
   Σε μία άλλη εποχή, ίσως να μην επικρατούσε αυτή η εικόνα. Αν οι υπεύθυνοι για τη δεδομένη κατάσταση που επικρατεί, δεν... ένιωθαν τη γλύκα της θέσης και ταυτόχρονα κι οι "αυλικοί" τους, η κίνηση στους διαδρόμους θα ήταν μεγαλύτερη, όπως και η προθυμία της... νοικοκυράς για το γέμισμα του καλαθιού της, ή του καροτσιού της. Προς το παρόν όμως, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, αλλά αλλάζει η νοοτροπία του μέσου Έλληνα πολίτη, που αν αποφασίσει να πραγματοποιήσει μία εντός των θεμιτών ορίων επανάσταση, κόντρα στην λάθος καθοδήγηση των... υπεύθυνων-ανεύθυνων, τότε μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί προτίστως από τις... ανάγκες των άλλων και έπειτα να υλοποιήσει μία αξιόλογη ιδέα, για την οποία θα βρει άξιους και πολυάριθμους συμπαραστάτες.
   Όπως για παράδειγμα, ο κοινωνικός ιστότοπος του "Facebook", όπου εκατομμύρια ανθρώπων έχουν δημιουργήσει το δικό τους προφίλ, με κάθε είδους προσωπική πληροφορία, έχοντας τη δυνατότητα να συνομιλούν με τους γνωστούς-άγνωστους φίλους τους... Με μία λαϊκή συσπείρωση μέσω ένος ανάλογου και αντίστοιχου τρόπου επικοινωνίας και έκφρασης, οι συνειδητοποιημένοι πολίτες της χώρας, θα μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, με κοινό σκοπό και στόχο την αφύπνιση των υπολοίπων, για την όλο και πιο δυναμική κινητοποίηση της ανθρώπινης μάζας, ενάντια στο κατεστημένο, που θέλει να έχει ως υποχείριο τους πολλούς και σε ηγετικό ρόλο τους λίγους και την απόλυτη χειραγώγηση της... κοιμισμένης ή και αδύναμης πλειοψηφίας.
   Μήπως ήρθε όμως η ώρα για την οργή του λαού, εκφραζόμενη από τη φωνή του; Και χωρίς αυτό να φτάνει στα αυτιά των "από πάνω", μεταφραζόμενο ως "σκυλί που φωνάζει, δεν δαγκώνει" (;) Γιατί ως γνωστόν, αν ταΐσεις το σκυλί με ωμό κρέας, τότε αγριεύει κατά πολύ... Έως και αφάνταστα...