Πρόκειται για "θυσία" ή... ευθανασία;

Ου... φονεύσεις τον "φονιά"

   Σίγουρα έχουμε ακούσει όλοι το άσμα που στους στίχους του μιλάει για την "άπονη ζωή (που) μάς πέταξε(ς) στου δρόμου την άκρη..." και λίγο-πολύ, άπαντες έχουμε αναφωνήσει τη συγκεκριμένη φράση, όταν συναντήσαμε κάποια δύσκολη στιγμή, αισθανθήκαμε την εις βάρος μας αδικία ή και όταν νιώσαμε την ατυχία από πάνω μας. Παρά τις αρκετές προσπάθειες που επιχειρήσαμε για την επίτευξη ενός στόχου, το αποτέλεσμα στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία και τότε έρχεται η στιγμή που από το στόμα μας ακούγεται η συγκεκριμένη φράση, με μία δόση αγανάκτησης!
    Επειδή σε όλους τους τομείς, σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλες τις περιπτώσεις, μπορεί κάτι να πάει στραβά, ο στίχος φαντάζει χιλιοδιατυπωμένος και γιατί όχι, ο αριθμός ίσως να φτάνει και το μύριο... Άνθρωποι που έχουν δώσει τα πάντα ώστε να πετύχουν ένα σκοπό, βλέπουν εν μία νυκτί να καταστρέφεται το "δημιούργημά" τους, γνωρίζοντας πως έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό χωρίς όμως αίσια έκβαση και πως οι κόποι τους πήγαν χαμένοι. Αφοσιώθηκαν εξ ολοκλήρου πάνω σε ένα αντικείμενο το οποίο θα απέφερε καρπούς και στους ίδιους, αλλά και σε εκείνους που εξαρτώνται από αυτόν ή στηρίζονται σε αυτόν.
   Κάπως έτσι, είναι και η περίπτωση ενός Έλληνα πιτσιρικά, που αποφάσισε να μετακομίσει στην πατρίδα του, άσχετα απ' το ότι έχει γεννηθεί στη Γερμανία και πήρε το μεγάλο ρίσκο να δοκιμάσει τις τύχες του εντός ελληνικών συνόρων, την ώρα που ίσως και να 'ξερε πως θα ήταν πολύ καλύτερα για τον ίδιο, να παραμείνει στη Γερμανία, όπου οι συνθήκες θα ήταν πιο ευνοϊκές. Ωστόσο, κίνητρο και ταυτόχρονα πρόκληση γι αυτόν, ήταν το γεγονός ότι θα αποτελεί κομμάτι μίας πρώτης τάξης δύναμης που έχει δραστηριοποιηθεί στον ελλαδικό χώρο, κάνοντας πρωταθλητισμό κι έχοντας μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία. Ο ίδιος ανυπομονούσε για τη στιγμή που θα έφτανε στην καταξίωση, στην αναγνώριση και στην αποθέωση και όπως είναι λογικό, ένας νεαρός σε αυτή την ηλικία, κάθε άλλο παρά όνειρα μπορεί να κάνει...
   Ο λόγος για τον Κώστα Μήτρογλου, ο οποίος μόλις άκουσε για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού προς το πρόσωπό του, ευχόταν κάθε βράδυ πριν πάει για ύπνο, οι Ερυθρόλευκοι να κάνουν την πολυπόθητη για τον ίδιο πρόταση, ώστε να βγάλει εισιτήριο για Ελλάδα και συγκεκριμένα για Πειραιά. Όπως κι έγινε. Η προσφορά κατατίθεται στα γραφεία της Γκλάντμπαχ κι ο νεαρός επιθετικός ταξιδεύει για Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο πιτσιρικάς φανταζόταν τον εαυτό του να αγωνίζεται με τον Δαφνοστεφανωμένο στο στήθος και να οδηγεί την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, του κυπέλλου, ενώ παράλληλα μία καλή πορεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είναι ευχής έργον.
   Σιγά σιγά, το όνειρο αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα, αφού πετυχαίνει το μοναδικό τέρμα του Σούπερ Καπ κόντρα στη Λάρισα και χαρίζει το τρόπαιο στο σύλλογο του Φαλήρου. Στην πρώτη του χρονιά με την κόκκινη φανέλα συμπληρώνει έντεκα συμμετοχές, ενώ σκοράρει σε τέσσερις από αυτές. Στους αγώνες απέναντι σε Λάρισα και Ηρακλή, αποτελεί έναν από τους πρωταγωνιστές, σκοράροντας μία -και καλή- και δύο φορές αντίστοιχα. Η ονειρική πορεία όμως, δεν σταματά εκεί, αφού την επόμενη σεζόν παίζει σε εφτά ματς πετυχαίνοντας δύο γκολ, ωστόσο, υπάρχει και το μελανό σημείο. Στον αγώνα με αντίπαλο την Ανόρθωση, αναλαμβάνει την εκτέλεση ενός πέναλτι, στο οποίο αστοχεί και η ομάδα του γνωρίζει την ήττα-αποκλεισμό από τους Κύπριους. Την περίοδο 2009/10, αποτελεί τον βασικό επιθετικό του Ολυμπιακού και καταφέρνει να κερδίσει τον αιώνιο αντίπαλο, "κερδίζοντας" παράλληλα μία θέση στον ερυθρόλευκο ήλιο! Τα μοναδικά δύο τέρματά του χαρίζουν τη νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό, ενώ πετυχαίνει γκολ και σε άλλα επίσης σημαντικά παιχνίδια, όπως αυτά για το θεσμό του Champions League!
   Και μετά ήρθε το "μυρμήγκι"... Οι ιθύνοντες του συλλόγου προσλαμβάνουν για προπονητή τον Ερνέστο Βαλβέρδε και κάπου εκεί έρχεται η αρχή του τέλους για το... παραμύθι του μικρού. Ενώ πρώτα είχε προηγηθεί μία συνομιλία του Μήτρογλου με τον Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος τον συμβούλεψε να σταματήσει να πανηγυρίζει σχηματίζοντας με τα χέρια του δύο "πιστόλια", μετέπειτα ήρθε και η επιβολή του τρόπου διοίκησης του Ισπανού τεχνικού, που έδωσε στον Έλληνα επιθετικό να καταλάβει πως δεν υπάρχει χρόνος για... παιχνίδια. Η τρέχουσα σεζόν αποτελεί αναμφισβήτητα μία μαύρη περίοδο για τις ημέρες που περνά ο 22χρονος φορ στον Πειραιά, αφού ο Βάσκος δεν εμπιστεύεται στο ελάχιστο, τον -πρώην- "πιστολέρο".
   Αντ΄ αυτού, βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα ο δανεικός Μιραλάς, ο οποίος δεν βγαίνει από την εντεκάδα και ως εναλλακτική επιλογή, υπάρχει ο 34χρονος Μάρκο Πάντελιτς. Δύο συγκυρίες που δεν επιτρέπουν στον περσινό "φονιά" να κερδίσει την εκτίμηση του προπονητή του, με αποτέλεσμα ο πρώτος, να μένει συνεχώς εκτός αποστολής. Μέχρι εδώ, η αλήθεια είναι πως δεν έχω πει κάτι καινούργιο, ωστόσο στη συνέχεια, θα δικαιολογήσω και τον τίτλο του κειμένου...
   Πλέον, ο "Γερμανός" θεωρείται ξένο σώμα στον Ολυμπιακό και αναζητείται η ιδανική φόρμουλα για την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του ονόματός του, έτσι ώστε να "τσιμπήσουν" άλλοι σύλλογοι και να... βολευτούν με την εξασφάλιση των υπηρεσιών του παίκτη και παράλληλα, να δεχτούν την ταυτόχρονη παραχώρηση σημαντικών μονάδων που διαθέτουν στο ρόστερ τους, για τις οποίες ενδιαφέρονται οι Ερυθρόλευκοι. Με δύο λέξεις, δηλαδή, Γιάννης Μανιάτης. Ο αρχηγός του Πανιωνίου αποτελεί διακαή πόθο και εναλλακτική επιλογή για το δεξί άκρο της άμυνας του ΟΣΦΠ και οι Πειραιώτες "θυσιάζουν" τον Κώστα Μήτρογλου, ώστε να γίνει πιο εύκολη η απόκτηση του 24χρονου διεθνή αμυντικού.
   Το θέμα τώρα, βέβαια, είναι πως ναι μεν ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε χρησιμοποιεί ως δόλωμα τον άλλοτε βασικό του επιθετικό, αλλά από την άλλη, υπάρχει και ένα τεράστιο ποσοστό, εκείνος να οδηγηθεί στην ολική καταστροφή και σε μία τέτοια -ανεπιθύμητη- περίπτωση, θα μιλάμε για "ευθανασία" του παίκτη, από την ίδια του την ομάδα. Από αυτήν, που τόσο πιστά υπηρέτησε ο 22χρονος... Κι αυτό, θα είναι το μεγαλύτερο κρίμα...

ΥΓ1: Τουλάχιστον να δοθεί δανεικός στην ομάδα του Άρη, η οποία έχει μεγαλύτερες βλέψεις από τον Πανιώνιο που κινδυνεύει να υποβιβαστεί και επίσης, διαθέτει στον πάγκο της τον Ραούλ Κούπερ. Για όσο τον έχει...

ΥΓ2: Αν ισχύει η επιθυμία των ανθρώπων του Ολυμπιακού για ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου, θα πρέπει να προσέξουν σαν τα μάτια τους τον Μήτρογλου και να μην δίνουν περισσότερη σημασία σε παίκτες που έχασαν μέσα από χέρια τους κατά το παρελθόν (σ.σ Κώστας Φορτούνης) ...