Το "πολυκατάστημα" και το... μαγαζάκι

Απόρθητο... κάστρο!

   Φαντάζομαι πως ένα απόγευμα προς βράδυ Σαββάτου ή Κυριακής, περπατώ σε ένα δρόμο όπου δεξιά κι αριστερά, βρίσκονται εμπορικά μαγαζιά και λόγω χριστουγέννων, όλα τους είναι στολισμένα, το καθένα όμως με τον δικό του τρόπο. Το όλο σκηνικό σου δίνει μία αίσθηση ζεστασιάς και παράλληλα, την πιο κατάλληλη διάθεση για το γιορτινό κλίμα που επικρατεί.
   Προχωρώντας στον ίδιο δρόμο που αποτελείται από μία ευθεία, φτάνω σε μία πλατεία, η οποία είναι άκρως εντυπωσιακά διακοσμημένη. Δέντρα φωταγωγημένα και ηχεία σε διάφορα σημεία της πλατείας, από τα οποία ακούγονται χαρμόσυνα, επίκαιρα τραγούδια. Γενικά πάντως, είναι τέτοια η ατμόσφαιρα που επικρατεί εκείνη τη στιγμή, που αν και φορώντας χοντρό μπουφάν, έχω την πρόθεση να παραμείνω στο συγκεκριμένο μέρος.
   Άλλωστε, δεν γινόταν να μην προσέξω το εκθαμβωτικό κτίριο που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά της πλατείας, το οποίο είναι ανάλογα στολισμένο από... τα θεμέλια έως τη στέγη, με μία βιτρίνα, η οποία σε "τραβάει" να την θαυμάσεις από κοντά! Η είσοδος το ίδιο αξιοπρόσεκτη, ενώ δεν γίνεται να μη ρίξεις και μία ματιά στον εσωτερικό χώρο του καταστήματος, που αναμφισβήτητα δεν σε αφήνει... ασυγκίνητο. Η διακόσμηση είναι προσεγμένη και συνάμα εντυπωσιακή, ενώ τα έπιπλα και ο διάδρομος, λάμπουν και γυαλίζουν! Οι βόλτες εντός του οικοδομήματος, δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ κι ας έχεις περάσει πάμπολλες ώρες μελετώντας ένα προς ένα τα προϊόντα του. Ωστόσο, έρχεται η στιγμή που το παίρνεις απόφαση μη μπορώντας πια να αντισταθείς στους αμέτρητους πειρασμούς και αποχωρείς από το "κόσμημα" της πλατείας.
   Συνεχίζοντας τον ποδαρόδρομο μέσω ενός όχι και τόσο φωταγωγημένου στενού δρόμου, βλέπεις ένα μικρό μαγαζί, το οποίο δεν φέρνει ούτε στο ελάχιστο του κατά πολύ μεγαλύτερού του που είχες την χαρά να επισκεφθείς λίγο νωρίτερα. Τα φώτα εμφανώς πιο... τρεμάμενα και η ζεστασιά δεν είναι αρκετή για να σε κρατήσει για πολλή ώρα εντός των τεσσάρων τοιχών, ενώ και τα ράφια δεν σου κινούν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Η πελατεία είναι τόσο μικρή, όσο και η προθυμία του ιδιοκτήτη για περισσότερη ενασχόληση με τα της επιχείρησής του, αφού μετά από αρκετές προσπάθειες, καταλαβαίνει πως δεν έχει τη δύναμη να σταθεί άξια απέναντι στο τεράστιο εμπορικό που αποτελεί το σημείο αναφοράς της περιοχής.
   Κάνοντας μία ύστατη περιήγηση στα προϊόντα που βρίσκονται εντός του μαγαζιού, παρατηρείς πως μονάχα ένα, άντε δύο αγαθά αξίζουν της προσοχής σου και αναρωτιέσαι γιατί αυτά κοσμούν τα ράφια του λιλιπούτιου σκοτεινού μέρους και όχι εκείνα του κομψοτεχνήματος, που σίγουρα θα ανέβαζαν κι άλλο την αξία των δύο αυτών αξιοπρόσεκτων προϊόντων...
   Κάπως έτσι λοιπόν, με τη βοήθεια της παραπάνω "εισαγωγής", μπορώ ιδανικά να παρομοιάσω τα τρία "στοιχεία" που έχω στο μυαλό μου και τα οποία τα βλέπω ακριβώς όπως προλόγησα.
   Το "κατάστημα-πλατεία" χαρακτηρίζει πλήρως την ομάδα του Ολυμπιακού, του οποίου οι άνθρωποι έχουν κάνει μία καλή προσπάθεια για την επανάκτηση των σκήπτρων και όπως αποδεικνύεται, ο σχεδιασμός πηγαίνει κατ' ευχήν και μπορεί να χαρακτηριστεί ως σωστός. Έχοντας τον ειδικό... διευθυντή με τα "κλειδιά" ανά χείρας και ο οποίος διαθέτει την ανάλογη φιλοσοφία κι εμπειρία, τα "προϊόντα" στα... ράφια του μαγαζιού, τραβούν το ενδιαφέρον πάνω τους, όπως και την προσοχή όλων. Με τα καλύτερα "αγαθά" να κοσμούν τα... πάνω ράφια, το οικοδόμημα του προέδρου, παρελαύνει στις εγχώριες διοργανώσεις, με ακόμα καλύτερες για τους ίδιους συγκυρίες, τις αδυναμίες των υπολοίπων. Εκμεταλλευόμενος τα λάθη και τα... πάθη των άλλων, ο σύλλογος του Φαλήρου απολαμβάνει τη μοναξιά της κορυφής, γελώντας με τα στραβοπατήματα των διωκτών του και ταυτόχρονα μπορεί να καυχιέται πως αποτελεί τον μοναδικό διεκδικητή του φετινού τίτλου στην Ελλάδα.
   Βέβαια, αυτό θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί πολύ πιο εύκολα και ξεκούραστα, αν διέθετε και τα "στολίδια" που... λάμπουν μακριά από τα δικά του "ράφια", με άξιους αναφοράς τους Τζιμπρίλ Σισέ και Σωτήρη Νίνη, οι οποίοι αποτελούν τους μοναδικούς διασωθέντες του "πράσινου ναυαγίου". Οι εμφανίσεις του Γάλλου επιθετικού αποτελούν αναμφισβήτητα πόλο έλξης για συλλόγους του εξωτερικού και κάλλιστα το ρίσκο που πήρε ο Παναθηναϊκός και το οποίο του βγήκε σε καλό, θα μπορούσε να το έχει στις τάξεις του, ο "αιώνιος" αντίπαλος. Ενώ όσον αφορά την παρουσία του νεαρού μέσου στην ομάδα του "τριφυλλιού", ίσως να ήταν καλύτερο να μετακομίσει σε μία πιο υγιή ομάδα, που αυτή θα προερχόταν από το εξωτερικό, ή γιατί όχι, να ήταν εκείνη των "ερυθρόλευκων"...
   Τέλος, σχετικά με το μαγαζάκι-γωνία, ο Παναθηναϊκός φαίνεται πως εξελίσσεται σε τέτοιο, λόγω των τελευταίων καταστάσεων που επικρατούν στις τάξεις των "πρασίνων", με... τρανή απόδειξη, την αποχώρηση των ανθρώπων που ονειρευόντουσαν κι ήλπιζαν, πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα αντάξιο των προσδοκιών "μεγαλούργημα", το οποίο θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην επικράτηση, την κυριαρχία και την αυτοκρατορία, που έχει "χτίσει" ο βασικός αντίπαλός τους.
   Πάντως, αν στον Πειραιά παραμείνουν προσηλωμένοι στο έργο τους και δεν επαναπαυθούν βλέποντας τα σημάδια αποσύνθεσης των "πράσινων", τα δείγματα μικρής ομάδας από μεριάς "κίτρινων" και τα σκαμπανεβάσματα των "ασπρόμαυρων" αντιπάλων τους και με την παράλληλη και σωστή απόκτηση των ιδανικών "στολιδιών" που βρίσκονται δεξιά κι αριστερά, τότε σίγουρα, θα υπάρχει μονοπώλιο στην υπόθεση "ελληνικό πρωτάθλημα"... Και αυτό θα αποτελεί έναν καλό οιωνό, για την ταυτόχρονη-αξιόλογη πορεία του συλλόγου (και) στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις...!