Persona non grata...

Εκ των αφορμών...

   Πάνε μέρες τώρα που δεν βρήκα την ευκαιρία να βάλω τις σκέψεις μου σε μία τάξη και να γράψω μια,δυο,τρεις αράδες... Λόγω έλλειψης χρόνου και ευκαιρίας μη δοθείσης, δεν κατέστη δυνατόν να διατυπώσω κάτι το οποίο θα μπορούσα να καθίσω και να το ξαναδιαβάσω άλλες πέντε-έξι φορές...
   Τώρα όμως, τα πράγματα και οι συνθήκες είναι διαφορετικές, αφού ακολουθεί ένα χαλαρωτικό διήμερο σχετικής ανεμελιάς και το πρωινό ξύπνημα δεν είναι αναγκαίο. Πόσο μάλλον βέβαια, όταν κάθομαι στο καινούργιο γραφείο και με αφορμή τις εμπειρίες μου, μπορώ να κάνω λίγο θόρυβο πατώντας τα πλήκτρα...
   Ο τίτλος που "κοσμεί" αυτό το κείμενο ναι μεν μπορεί να φαίνεται γενικός, ωστόσο δε, αφορά πολλά, διάφορα και συνάμα σχετικά μεταξύ τους πράγματα. Αρχής γενομένης με την αναθεματισμένη οδύσσεια της οποίας έπεσα θύμα, όπως άλλωστε έχω συνηθίσει να πέφτω θύμα μίας... αρρωστημένης και παρανοϊκής κατάστασης που επικρατεί σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα, όταν σήμερα αναγκάστηκα να βάλω σε μπελάδες το κακόμοιρο smartάκι και να μεταβώ στο κέντρο της πρωτεύουσας. Με μία λέξη: στο χάος, στην κόλαση! Αποτέλεσμα της απεργίας των ΜΜΜ -που αν και άλλες φορές με εξυπηρετούν ιδανικά, σήμερα άκουσαν τα εξ αμάξης- όλη η Αττική κυκλοφορούσε σήμερα με Ι.Χ ή μηχανές. Συνέπεια αυτού, ένα απίστευτο, ατελείωτο και ανελέητο μποτιλιάρισμα που έσπαγε τα νεύρα και του πιο φιλήσυχου ανθρώπου.
   Ξεκινώντας στις 2μιση το μεσημέρι, πραγματοποιώντας και μία λάθος πορεία -τα διλλήματα δεν είναι με το μέρος μου-, έφτασα στον προορισμό μου στις 5 το απόγευμα. Όχι, δεν πήγαινα για καφέ στην Αράχωβα... Στο Μέγαρο Μουσικής πάσχιζα να φτάσω. Το τελευταίο μισάωρο πάντως, το έφαγα μέχρι να βρω να παρκάρω στα γύρω στενά. Εν τέλει, άφησα το κατα τ' άλλα μικροσκοπικό όχημα σε πληρωτέο parking, με χρέωση 18,5 ευρώ για χρονικό διάστημα 5 ωρών! Ο γυρισμός οφείλω να ομολογήσω πως ήταν πολύ πιο εύκολος και χαλαρός, αφού στις 10και το βράδυ, είχαν ήδη γυρίσει όλοι στα σπίτια τους.
   Τώρα, θα μου πείτε πού κολλάει ο τίτλος, αλλά και πολύ σωστά, θα υπάρξουν κάποιοι που κύριο ερώτημά τους, αποτελεί η μετάφρασή του... Persona non grata, σημαίνει "ανεπιθύμητο πρόσωπο". (Νομικός) όρος που χρησιμοποιείται στη διπλωματία και αποτελεί μία μορφή μομφής-επίπληξης-κατηγορίας σε μία χώρα σχετικά με αλλοδαπούς διπλωμάτες, οι οποίοι προστατεύονται από διπλωματική ασυλία σε περίπτωση σύλληψης ή άλλων ειδών ποινικών διώξεων. Κι αν όλα αυτά ακούγονται παράξενα -που κανονικά δεν θα έπρεπε- κρατήστε τουλάχιστον την έννοια της έκφρασης.
   Στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή στη δική μου, ανεπιθύμητο πρόσωπο μπορεί να ήμουν εγώ, υπό την έννοια του... χωριάτη που θέλει να πάει και στο κέντρο (τρομάρα του/μου), αλλά επειδή είμαι σίγουρος πως ανήκω στο μεγάλο ποσοστό που δεν χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως μαζοχιστή, τότε ο χαρακτηρισμός του "ανεπιθύμητου" αντιστοιχεί σε όλους εκείνους που έφεραν τη χώρα στο απροχώρητο, στο αδιέξοδο και τώρα ζητούν να τραβήξουμε όλοι μαζί κουπί -ή μάλλον μόνοι μας-, ώστε να μη βουλιάξουμε ολοκληρωτικά.
   Πάντως, επειδή η Ελλάδα ανήκει στους -πραγματικούς- Έλληνες, ευχής έργον θα ήταν να πάρουμε απόφαση πλέον πως δεν μπορούμε άλλο να υποστούμε τις όποιες συνέπειες και με δυναμικές και μαζικές πρωτοβουλίες και ενέργειες να υψώσουμε επιτέλους το μπαϊράκι μας και να δείξουμε ποιοι είναι αυτοί που αντιπροσωπεύουν πλήρως τον χαρακτηρισμό "Persona non grata"!...
   Βέβαια, για όποιον δεν φοβάται τα ταξίδια, υπάρχει και η λύση της υποβολής...γενικής παραίτησης και η μετακόμιση σε άλλη γη, σε άλλα μέρη... Εκτός Ελλαδίτσας, εκτός "Σπιναλόγκας"... Κι ο νοών νοείτω!