ΕΤ1 και... Άγιος Νικόλαος

Άγιος Νικόλαος

   Είναι σχεδόν σίγουρο -για να μην πω απολύτως- πως ο καθένας μας έχει στιγμές χαλάρωσης και μάλιστα υπάρχει και η ανάλογη τοποθεσία, που σε βοηθά να νιώσεις σχετικά ανέμελα. Θέλοντας να βρεις και να διαθέσεις χρόνο για τον εαυτό σου, διαλέγεις κι επιλέγεις μέρη που σε αποφορτίζουν από την υπόλοιπη καθημερινότητα και τη ρουτίνα της. Αυτό το κάτι ήρεμο, μπορεί να το βρίσκεις είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά. Καθώς αν δεν έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις έμπρακτα, βρίσκεις εναλλακτικές λύσεις, που κι αυτές με τον τρόπο τους, σε χαλαρώνουν.
   Προσωπικά, το ημερήσιο πρόγραμμα ξεκινά τις μεσημεριανές ώρες κι έτσι τα πρωινά είναι ελεύθερα. Αρκετές φορές λοιπόν, ανοίγω τον υπολογιστή και παράλληλα την τηλεόραση. Η περιήγηση στο διαδίκτυο πραγματοποιείται σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες, οι οποίες έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα (και οι οποίες βρίσκονται στη βάση του blog), ενώ στην τηλεόραση δεν παρακολουθώ τα πρωινά -ή αλλιώς πρωινάδικα-, αφού πιστεύω πως δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν. Οπότε, τα κανάλια είναι τρία-τέσσερα και συγκεκριμένα το MAD, το ΣΚΑΪ, η ΝΕΤ κι η ΕΤ1. Το μεσημέρι, λίγο πριν φύγω για Αθήνα, βάζω το δεύτερο κρατικό κανάλι και βλέπω το "Μένουμε Ελλάδα" -έστω και σε επανάληψη-, ενώ νωρίτερα, παίζει το πρώτο. Εκτός αν πέσω σε κάποιο παιδικό πρόγραμμα, που τότε ή ακούω το μουσικό, ή κάποιο ντοκιμαντέρ στο ΣΚΑΪ. Γενικότερα, περισσότερο η ΕΤ1 και κατά σειρά ΝΕΤ, ΣΚΑΪ και MAD, μου παρέχουν την αίσθηση του διαφορετικού, απ' ότι επικρατεί στα υπόλοιπα κανάλια εκείνες τις ώρες. Το καθένα με την... ιδιαιτερότητά του, προσφέρει ένα είδος εναλλακτικής τηλεόρασης, η οποία με τη σειρά της βοηθά κατά πολύ στην πραγματική ψυχαγωγία.
   Όπως άλλωστε συμβαίνει όταν το πρωινό είναι ηλιόλουστο, με αποτέλεσμα να παίρνω το αυτοκίνητο για... παρέα και να κατευθύνομαι προς την περιοχή του Άγιου Νικόλα. Τοποθεσία με κύριο χαρακτηριστικό νεόδμητα σπίτια και εξοχικές κατοικίες. Μία ηρεμία και μία ησυχία που μόνο καλό σου κάνουν, αφού ταυτόχρονα έχεις τη δυνατότητα να περπατάς περιμετρικά της θάλασσας και να αναπνέεις καθαρό αέρα. Σκηνικό δηλαδή που διαφέρει από εκείνο που έχω συνηθίσει πλέον, κατεβαίνοντας καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας. Ένα κέντρο που ζει σε γρήγορους ρυθμούς, παρασέρνοντας κι εσένα, χωρίς μάλιστα να το θες. Δρόμοι, πεζόδρομοι και παράδρομοι, με λεωφορεία, μηχανές, αυτοκίνητα, ταξί, φανάρια και άστεγους ανθρώπους. Μία κοινωνία η οποία δεν σταματά ποτέ να σου θυμίζει ότι πρέπει να τρέχεις, ώστε να καλύψεις τα οποιαδήποτε προβλήματά σου, αλλά και όσα έχουν δημιουργήσει οι υπόλοιποι σε σένα.
   Αρχικά, ίσως να μην χρειαζόταν να βρίσκεσαι όλη μέρα στο πόδι, αλλά από τη στιγμή που διάλεξες να κάνεις μία Α ζωή, πρέπει και να την υποστηρίξεις, κάνοντας θυσίες αλλά και... υπερωρίες. "Πνιγμένος" στα χρέη, στις οφειλές και στα καθημερινά έξοδα, οφείλεις να προλάβεις τα χρονικά περιθώρια -κι αν χρειαστεί τρέχοντας- ώστε να είσαι "καλυμμένος" και συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις σου και σε εκείνους όμως, που δεν ήταν ή και δεν είναι ακόμα, συνεπείς προς εσένα...
   Κάπου εκεί, μία Κυριακή, σου δίνεται η ευκαιρία να ξεσκάσεις από όλα αυτά κι επιλέγεις να κάνεις μία βόλτα σε ένα παραθαλάσσιο μέρος, όπου θα ευχαριστηθείς να βλέπεις θάλασσα, πίνοντας καφέ σε μία ήσυχη καφετέρια, εισπνέοντας ταυτόχρονα καθαρό αέρα. Αμέσως μετά, θα έχεις την ευκαιρία να περιηγηθείς στους πέριξ δρόμους, όπου κυριαρχεί η ηρεμία και γιατί όχι, να κάνεις σχέδια για μία δική σου εξοχική κατοικία, με προοπτική να αποτελέσει την κύρια. Και τα βροχερά μεσημέρια, να κάνεις μία "βόλτα" στο εναλλακτικό πρόγραμμα της ΕΤ1...