Ελλάδα, Lakers και... Κλούνι

Ελλάδα... Κλούνι και Λέικερς

   Προχθές (20/1) το βράδυ έκατσα σπίτι και είδα τον αγώνα μπάσκετ του Ολυμπιακού, μαζί με τον πατέρα μου και τον παππού μου. Έχοντας την τηλεόραση μόνο και μόνο για την εικόνα, πιάσαμε την κουβέντα γύρω από τα του αθλητισμού και ειδικότερα για τον χώρο του ποδοσφαίρου αλλά και της καλαθοσφαίρισης (μπάσκετ). Κάποια στιγμή είπα ότι "έχω καιρό να πάω να δω από κοντά μία αναμέτρηση" κι από κει ξεκίνησε η συζήτηση... Χωρίς να έχει άδικο, ο παππούς μου με ρώτησε πώς γίνεται να θέλω να πάω στο γήπεδο, από τη στιγμή που υπάρχουν ανεγκέφαλα άτομα, που μετατρέπουν τον αγωνιστικό, αλλά και τον περιβάλλοντα χώρο, σε "πεδίο μάχης". Παίρνοντας το λόγο, απάντησα πως ναι μεν συμφωνώ, ωστόσο υποστήριξα πως από τις τριάντα θύρες, πρόβλημα δημιουργούν οι πέντε από αυτές. Και πόσο μάλλον, όταν στο γήπεδο θα αναμετρώνται οι "πρώτοι" με τους "τελευταίους". Γεγονός που δεν... ανάβει εύκολα τα αίματα και το μεγαλύτερο ποσοστό των φιλάθλων, επικεντρώνεται στη ροή του παιχνιδιού. Κουβέντα στη κουβέντα, καταλήξαμε πως συμφωνούμε σε ένα πράγμα, που στην ουσία, αποτελεί επιθυμία: Εξάλειψη της βίας!
   Δυστυχώς, το συγκεκριμένο φαινόμενο κάνει συχνά πυκνά την εμφάνισή του στα γήπεδα της χώρας, ξεκινώντας από το πιο δημοφιλές άθλημα, που είναι αναμφισβήτητα το ποδόσφαιρο. Οι "καυτές" έδρες αποτελούν πρωτόγνωρη εμπειρία για τις ομάδες που φιλοξενούνται από τους ελληνικούς συλλόγους, καθώς η ατμόσφαιρα που επικρατεί λίγο πριν την έναρξη των μεταξύ τους αναμετρήσεων και λίγο μετά το τέλος τους, δημιουργεί περίεργο συναίσθημα στους αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Κι αν στα μάτια των άλλων φαντάζει ως μία ανεπανάληπτη εικόνα, σε αυτά των Ελλήνων, δεν είναι ότι καλύτερο για ένα απόγευμα Κυριακής. Και ακόμα περισσότερο αλλά και χειρότερο, είναι πως όταν έρχεται η στιγμή να κάνουν την εμφάνισή τους οι φιλοξενούμενοι ποδοσφαιριστές, δεν χαίρουν της... εκτίμησης των "οικοδεσποτών". Οπότε, ο όρος "φιλοξενούμενος" παύει να έχει την ουσιαστική σημασία του πρώτου συνθετικού "φίλος". Ανάμεσα στις ομάδες της πρώτης πεντάδας -και όχι μόνο-, η έννοια "αντίπαλο δέος" αποκτά κυριολεκτικό χαρακτήρα, με αποδείξεις μάλιστα τις βανδαλιστικές ενέργειες των οπαδών...
   Πάντως, μετά από χρόνια, το εν λόγω δυσάρεστο φαινόμενο παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς βλέπουμε πως τα θλιβερά επεισόδια εξαπλώνονται και σε αθλήματα που τόσο καιρό δεν ήταν το ίδιο λαοφιλή με το "βασιλιά των σπορ". Αρχής γενομένης με το μπάσκετ, μετέπειτα στο βόλεϊ -σε αγώνες ανδρών και γυναικών!- αλλά και στο πόλο...! Βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος, οι ταραξίες δεν διστάζουν να αμαυρώνουν τις όποιες μορφές του αθλητισμού, προκαλώντας παράλληλα, την αποχή των "υγιών" φιλάθλων από τα γήπεδα της χώρας, οι οποίοι έβλεπαν ως ιδανική ευκαιρία ένα κυριακάτικο ματς, ώστε να "ξεσκάσουν" από το άγχος της καθημερινότητας. Πλέον, οι ίδιοι κατέχονται από ένα διαφορετικό άγχος. Αυτό των επεισοδίων, όπου θα ψάχνουν να κρυφτούν...
   Σύμφωνα με την ατάκα του παππού μου, πως "το μπάσκετ ήταν άθλημα των πλουσίων, δηλαδή των ευγενών", συνειδητοποιώ πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην εποχή μας. Ή τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν ισχύει στην χώρα μας. Γιατί στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, το μπάσκετ συγκεντρώνει, μάλιστα, τις περισσότερες παρουσίες διάσημων προσωπικοτήτων. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως το... παρουσιολόγιο των "Lakers" (Λέικερς), είναι το πιο "hot" στον "θαυμαστό χώρο του NBA", καθώς στις κερκίδες του "Staples Center" δίνει το "παρών" πληθώρα ηθοποιών του Hollywood, τραγουδιστών, αλλά και ποδοσφαιριστών! Επίσης, άξιο αναφοράς είναι ότι από την σεζόν 2007/08, το γήπεδο της Καλιφόρνια είναι συνεχώς κατάμεστο, αφού οι 18.900 θέσεις του είναι πάντα γεμάτες...!

   Φαινόμενο που δεν επικρατεί στα ελληνικά μπασκετικά -και όχι μόνο- γήπεδα και πόσο μάλλον σε αυτά των δύο πρώτων του εγχώριου πρωταθλήματος. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι αρμόδιοι δεν θέλουν (!) να επιβάλλουν την τάξη, με μέτρα αλά Αγγλίας, πιστεύω πως υπάρχει ο τρόπος να εξυγιανθεί ο χώρος του αθλητισμού, αρκεί να αλλάξει η νοοτροπία ορισμένων... Γιατί όπως είπε πρόσφατα ο Τζορτζ Κλούνι με αφορμή μία ασθένειά του, μετά την οποία ανάρρωσε πλήρως, "ιδού η απόδειξη ότι η ασθένεια μπορεί να αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και να μην θεωρείται «καταδίκη σε θάνατο»"!
   Άντε λοιπόν να δούμε άσπρη μέρα (και αργότερα πολλές άσπρες), όπως η απόχρωση των εμφανίσεων που προτιμούν οι Λέικερς, όταν αγωνίζονται Κυριακές κι αργίες...!

-"Carpe diem" (Αδράξτε τη μέρα!)... Κι όχι τη νύχτα που "επιβάλλουν" κάποιοι...