Το γκάλοπ, εγώ κι ο... Κούπερ

Συνεχίζεις παρά τις "ψήφους"...

   Πάει αρκετός καιρός που μπήκα στη διαδικασία να δημιουργήσω κάτι δικό μου, κάτι το οποίο θα μου παρέχει τη δυνατότητα να (κατα)γράφω οτιδήποτε περνάει από το μυαλό μου, οτιδήποτε μου κάνει εντύπωση. Η αλήθεια είναι πως τον πρώτο καιρό, η ενασχόλησή μου με το γράψιμο ήταν ελάχιστη, έως και μηδαμινή. Όσο περνούσε βέβαια ο χρόνος και άρχισα να παρατηρώ καταστάσεις, να ζω νέα πράγματα, η επιθυμία για να κάτσω και να βάλω σε μία σειρά τις σκέψεις μου, γινόταν όλο και πιο έντονη. Πόσο μάλλον, όταν βλέπω πως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και πως όσο περνούν τα χρόνια, οι ευθύνες μάς "χτυπούν την πόρτα" και αναγκαστικά πρέπει να τους... ανοίξεις. Ειδάλλως, νομίζεις ότι θα φύγουν από σένα και θα τις αναλάβει άλλος. Και για κάποια στιγμή, σκέφτεσαι και αναρωτιέσαι "τί έχω να χάσω και τί δεν έχω που το έχουν οι άλλοι;!". Οπότε, αποφασίζεις να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, προσπαθώντας να βγάλεις προτίστως τον εαυτό σου ασπροπρόσωπο και εν συνεχεία, όσους σε εμπιστεύονται. Το μέγεθος της "αποστολής" δεν σε τρομάζει, διότι πιστεύεις πως μπορείς να τα καταφέρεις και πως είσαι ικανός για το οτιδήποτε. Αρκεί να το πιστέψεις και να το προσπαθήσεις...
   Κάπως έτσι άρχισα να σκέφτομαι για το υπάρχον blog, μέσα από το οποίο θα έβρισκα άτομα που θα συμμερίζονται τις απόψεις μου και γιατί όχι, να αποτελέσει την αφορμή για μία καινούργια αρχή, μία νέα προσπάθεια, η οποία θα έχει ως στόχο τη βελτίωση των συνθηκών, την ευκαιρία και τη δυνατότητα για "αφύπνιση" και την προοπτική για νέα και μεγαλύτερα εγχειρήματα! "Αναγνώστες" που έψαχναν καιρό για ομοϊδεάτες, στην προσπάθειά τους να φανούν χρήσιμοι, δημιουργικοί και εν συνεχεία αποτελεσματικοί...
   Ακούγοντας δεξιά κι αριστερά τα δεδομένα να γίνονται ολοένα και πιο απογοητευτικά, τα μέτρα πιο εξοντωτικά, οι συνθήκες διαβίωσης όλο και δυσκολότερες, οι μέρες όλο και πιο μαύρες, αναζητάς μία διέξοδο σε κάτι που θα σε βοηθήσει να πιαστείς από αυτό και με αμοιβαία υποστήριξη, φτάνεις και βλέπεις πως υπάρχουν και αγγελικά πλασμένες καταστάσεις με ροδοπέταλα στρωμένες... Αντικείμενα που σου παρέχουν άπλετο οξυγόνο και που σου κινούν το ενδιαφέρον για να συνεχίσεις την προσπάθεια... Όπως αυτές εδώ οι "αναρτήσεις". Καταπιάνεσαι από γεγονότα που ακούς τριγύρω σου και έπειτα από μία μίξη στο κεφάλι σου, είσαι έτοιμος να διατυπώσεις τις σκέψεις σου σε ηλεκτρονική μορφή. Κι επειδή έχεις την απορία, την περιέργεια, αν όλο αυτό έχει κάποια απήχηση, αν αρέσει σε όσους μπαίνουν στον κόπο να το διαβάσουν, να του ρίξουν μία ματιά, βάζεις κι ένα μικρό γκάλοπ, ρωτώντας πώς φαίνεται η προσπάθειά σου στους "επισκέπτες"...
   Προσωπικά, μέχρι την ώρα που γράφω το συγκεκριμένο κείμενο, οι απόψεις είναι υπέρ μου. 9 λένε πως είναι "ενδιαφέρον", 1 "συμπαθητικό" κι 1 "αδιάφορο". Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω αυτούς τους εννιά που... κουράστηκαν λίγο παραπάνω για να ψηφίσουν. Άντε και τον άλλο έναν. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω κάτι σε εκείνο που για δικούς του λόγους έριξε αρνητική ψήφο. Μπορεί όντως να μην του άρεσε το εγχείρημά μου. Αλλά στην ουσία, έχω κάτι να τονίσω: Δεν πρόκειται να με πτοήσει ούτε η μία, ούτε οι δέκα, ούτε οι πενήντα "εις βάρος" μου γνώμες, αφού έχω αποφασίσει πως ακόμα και για τη μειοψηφία, θα χαλάω λίγο από τον χρόνο μου, για να υποστηρίζω αυτό που ακριβώς κάνω εδώ! Που ίσως, εκείνος ή εκείνοι που δεν το βρίσκουν ενδιαφέρον, να μην το έχουν προσπαθήσει καν. Και αν ναι, ας μπουν στον κόπο να μου δείξουν το δικό τους δημιούργημα...
   Πάντως, σε καμία των περιπτώσεων δεν θα προβώ σε δήλωση "παραίτησης"! Γιατί όσο ζει ο άνθρωπος, πρέπει και να ελπίζει... Σε αντίθεση με τον αξιοσέβαστο Έκτορ Ραούλ Κούπερ, που... παρέδωσε τα όπλα, τα σκήπτρα, τα ηνία, προκειμένου η παραίτησή του "να οδηγήσει στην ανάταση της ομάδας του Άρη", έχοντας όμως το γνώθι σαυτόν, το οποίο του "εκμυστηρεύεται" πως ικανότερος προπονητής από τον ίδιο, δεν πρόκειται να βρεθεί στο διάβα του συλλόγου... Εκτός αν έχει βρεθεί κάτι καλύτερο, κάτι πιο ενδιαφέρον, κάτι πιο ελκυστικό, το οποίο ναι... Πρέπει να το "κυνηγήσει"...! Όπως όλοι μας άλλωστε...