Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Δύο... διαφορετικοί "όμοιοι" και άλλοι δύο!

   Οι 9 στις 10 κυριακάτικες εκπομπές του Σταύρου Θεοδωράκη, μου κινούν το ενδιαφέρον και σταματάω το οτιδήποτε μπορεί να κάνω εκείνη την ώρα, ώστε να κάτσω μπροστά από την τηλεόραση και να παρακολουθήσω το αντικείμενο με το οποίο διάλεξε να ασχοληθεί, την εκάστοτε Κυριακή.
   Πριν από λίγο λοιπόν, είχε καλεσμένους τους νεοεκλεγείς δημάρχους πρωτεύουσας και συμπρωτεύουσας, Γιώργο Καμίνη και Γιάννη Μπουτάρη αντίστοιχα. Λόγω της ιδέας που αντιπροσωπεύουν γενικότερα, οι διάφοροι πολιτικοί, υπήρχε σαν μία σκέψη στο κεφάλι μου, το σημερινό βράδυ, να αποτελέσει τη μία από τις δέκα εκπομπές, που δεν θα με καθήλωναν μπροστά από το "χαζοκούτι".
   Όμως, είπα να κάτσω να δω τουλάχιστον την εισαγωγή, αφού τα πρώτα πλάνα παρουσίασαν μία εικόνα διαφορετική από τις άλλες. Τρία μικρά έπιπλα που μάλλον ήταν κομοδίνα, σε ένα γκρίζο φόντο τσιμέντου. Και απέναντι, μία επίσης τσιμεντένια κερκίδα, όπου καθόντουσαν φοιτητές τριών διαφορετικών ειδικοτήτων. Η έναρξη της εκπομπής, με έπεισε να καθήσω και να παρακολουθήσω και τη συνέχειά της. Ή ακόμα καλύτερα και για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν αποκλειστική ευθύνη της εισαγωγής. Αλλά και του μοναδικού τρόπου που χαρακτηρίζει τον παρουσιαστή της, ο οποίος βγάζει αυτό που θέλει, μέσω ενός εναλλακτικού στυλ.
   Έτσι λοιπόν, άκουγα προσεκτικά την κάθε ερώτηση που απηύθυνε ο δημοσιογράφος προς τους δύο καλεσμένους του, όπως και τις απαντήσεις που είχαν να δώσουν εκείνοι. Κατά τη διάρκεια της φαινομενικά χαλαρής συνέντευξης, μου δινόταν η αίσθηση πως πρόκειται για δύο χαρακτήρες που μπορεί να διαφέρουν κατά πολύ από εξωτερικής μεριάς, αλλά ο τρόπος σκέψης, ήταν ακριβώς ο ίδιος. Και μπορεί στη διατύπωση των εκφράσεών τους να διέφεραν και πάλι, ωστόσο καταλάβαινες πως μόνο τυχαία δεν αναδείχθηκαν νικητές στη διεκδίκηση των ηνίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
   Από την πλευρά του, ο Γιώργος Καμίνης σου δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για έναν αφάνταστα σεμνό και ταπεινό άνθρωπο, ο οποίος επειδή επαγγέλεται και καθηγητής, σου... πλασάρει την εικόνα του αγαθού. Πάντως, από τον τρόπο που ευθυμεί, καταλαβαίνεις ότι είναι ένα άτομο εξαιρετικά κοινωνικό και το οποίο μόνο να σε "κλέψει" δεν προσπαθεί. Κι αν η συντηρητική στάση ζωής που αφήνει να διαρρεύσει, φαίνεται σε μεγάλο βαθμό, άλλο τόσο αποφασισμένος είναι, για ένα καλύτερο 2011, σε σχέση με το '10.
   Από την άλλη, ο Γιάννης Μπουτάρης παρουσιάζει μία είκονα εντελώς αντίθετη με τον ομόλογό του, αφού τα ταττού στο χέρι και το σκουλαρίκι στο αυτί, σου σχηματίζουν στο μυαλό μία εντύπωση ενός μοντέρνου-προχωρημένου ανθρώπου μεγάλης ηλικίας, ο οποίος φαντάζεσαι πως έχει ξεχάσει να μεγαλώσει! Αντίθετα όμως, με τα λεγόμενά του αποδεικνύει εντελώς το αντίθετο, αφού μέσα από αυτά, σου δίνει να καταλάβεις πως πρόκειται για ένα άτομο που είναι επίσης αποφασισμένο και ταυτόχρονα αποφασιστικό, για να αναλάβει τις ευθύνες του και μάλιστα να τις φέρει εις αίσιο πέρας.
   Δύο δήμαρχοι λοιπόν, που μπορεί εμφανισιακά να αντιπροσωπεύουν το άσπρο και το μαύρο, αλλά μέσω των αντιλήψεών τους και των -από 2 Ιανουαρίου και 3,5 χρόνων έπειτα- πράξεών τους, θα αποδειχθεί αν όντως εκπροσωπούν αμφότεροι το... άσπρο και δεν αρκεστούν στα λόγια... του μαύρου.
   Όπως κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο θαυμαστό χώρο του ποδοσφαίρου. Δύο φυσιογνωμίες που άξια βρίσκονται στα του αθλήματος κι εργάζονται σε δύο από τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Ο λόγος για τον Ζοσέ Μουρίνιο και τον Πεπ Γκουαρντιόλα, ή αν θέλετε, τον Πεπ Γκουαρντιόλα και τον Ζοσέ Μουρίνιο.
   Μπορεί πριν από το πολυαναμενόμενο ισπανικό -κι αυθεντικό- "el clasico" ανάμεσα στις ομάδες που κοουτσάρουν, να μιλούν και να μιλούν με υπεροπτιμιστικά σχόλια και ότι ο ένας παίζει καλύτερη μπάλα από τον άλλο και πως η ομάδα του θα επικρατήσει απέναντι στην άλλη, παρ' όλα αυτά, καταφέρνουν και παρουσιάζουν ένα εξωπραγματικό θέαμα, που το ζηλεύει ακόμα, και ο μεγαλύτερος εχθρός της "στρογγυλής θεάς"... Η γυναίκα!
   Περιττό δε, να αναφερθεί ότι Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, θεωρούνται όπως άλλωστε και είναι, δύο από τα μεγαθήρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Γεγονός που δείχνει πως οι δύο τεχνικοί δεν μένουν στα λόγια, αν και σ' αυτό συμβάλλουν και οι 22 ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται...

ΥΓ: Τα λόγια τα ακούσαμε από τους δύο δημάρχους και τις πράξεις τους θα τις δούμε στο μέλλον, εν αντιθέσει όμως με την ποδοσφαιρική πράξη, που δεν θα έχουμε δυστυχώς τη δυνατότητα να την... καμαρώσουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου